صدای پای کودتا بیخ گوش نتانیاهو 

این تغییرات سخت به سمت‌وسویی پیش می‌رود که درمجموع، قدرت تنفس حداقلی صهیونیست‌ها در فضای داخلی اراضی اشغالی را محدودتر خواهد ساخت.

آینده‌نگاری تل‌آویو در دوران پساآتش 

صورت‌بندی این منازعات نشان می‌دهد که جنس آنها روبنایی و محدود نبوده و باید آن را ناظر بر بنیان‌ها و ثوابت قدرت در اراضی اشغالی مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. در آینده‌نگاری و آینده‌پژوهی آنچه در اراضی اشغالی می‌گذرد، ما با منازعاتی پایدار مواجه خواهیم بود که کلیت و موجودیت رژیم اشغالگر قدس را هدف قرار خواهد داد. در مقابل، حماس قطعا از قدرت به‌دست‌آمده در راستای بازتعریف قدرت ساختاری، نظامی و رهبری خود استفاده می‌کند. یکی از اصلی‌ترین دلایل اصرار بن‌گویر و اسموتریچ جهت انعقاد پیمان آتش‌بس با حماس (حتی آتش‌بس موقت و محدود)، همین مسأله بود. اما درنهایت، نتانیاهو تن به آتش‌بسی داده که ترجمانی از به‌رسمیت‌شناختن حماس به‌عنوان بازیگری تعیین‌کننده (و نه نابودشده!) در معادلات فلسطین و منطقه است. در کنار این موارد، باید ابعاد فرامتنی ماجرا ازجمله خیزش جهانی علیه صهیونیسم و تصاعد نفرت عمومی از رژیم اشغالگر قدس به‌دنبال 15ماه جنایت مستمر و نسل‌ کشی در نوار غزه را نیز در تحلیل بحران‌های فرامنطقه‌ای تل‌آویو در نظر گرفت. انعقاد آتش‌بس غزه، مترادف با آغاز منازعات پایدار داخلی و تشدید بحران‌های فرامنطقه‌ای علیه رژیم اشغالگر قدس خواهد بود. 

بحران‌های سخت در اراضی اشغالی

گالانت، وزیر جنگ سابق رژیم اشغالگر قدس قبل از استعفای خود تاکید کرده بود که تل‌آویو ناچار است در راستای مبادله اسرا، تصمیم‌های دردناک و سخت (پذیرش آتش‌بس) را سریعا اتخاذ کند، اما این موضع‌گیری گالانت، به اخراج وی از کابینه نخست‌وزیر رژیم اشغالگر قدس منجر شد. اکنون تل‌آویو به همان نقطه رسیده و چاره‌ای جز پذیرش شکست رسمی در رسیدن به اهداف خود در جنگ غزه ندارد. بازتعریف قدرت مقاومت اسلامی فلسطین و منطقه نیز درست در تقارن زمانی با تشدید بحران‌های سخت در اراضی اشغالی صورت خواهد گرفت. اما در این معادله، نتانیاهو نه‌تنها از مخالفان سیاسی خود، بلکه از هم‌حزبی‌هایش نیز نگران است! احتمال کودتا علیه نخست‌وزیر رژیم اشغالگر قدس از سوی هم‌حزبی‌هایش منتفی نیست. این کودتا می‌تواند قبل از آن‌که در قالب انحلال کابینه خود را نشان دهد، در یک تصمیم درون‌حزبی فوری و ناگهانی تبلور پیدا کند. این روزها بسیاری از همراهان نتانیاهو در حزب لیکود، تبدیل به مخالفان پنهان وی شده‌اند! آنها معتقدند شکست و تباهی نتانیاهو پس از عملیات طوفان الاقصی گزاره‌ای مطلق و قطعی محسوب می‌شود و در چنین شرایطی اتصال به نتانیاهو، مترادف با اتصال به یک سیاستمدار شکست‌خورده و مرده است. از این رو امکان کودتای درون‌حزبی (در حزب لیکود) نیز همزمان با بحران‌های داخلی در اراضی اشغالی وجود دارد. 

زمینه‌های کودتا علیه جلاد طی ماه‌های گذشته و پس از شکل‌گیری اعتراضات گسترده در اراضی اشغالی علیه اصلاحات پیشنهادی نتانیاهو، مخالفت‌هایی نیز در حزب لیکود علیه وی شکل گرفته بود. اکنون قطعا با شکست مطلق رژیم اشغالگر قدس از حماس در عملیات طوفان الاقصی، این روند تسریع و تشدید شده است. نخست‌وزیر رژیم اشغالگر قدس در روزهای نخستین نبرد غزه، یک سخنرانی تلویزیونی خطاب به ساکنان اراضی اشغالی اعلام کرده بود: «7 اکتبر روز سیاهی در تاریخ ما بود. ما به آنچه در مرز جنوبی و منطقه غزه رخ داده است خواهیم رسید. خرابی به‌طور کامل بررسی خواهد شد ... . همه باید پاسخ دهند ــ ازجمله من.»

اکنون زمان پاسخگویی است! 

نتانیاهو صراحتا دستگاه‌های امنیتی رژیم‌صهیونیستی را مسئول شکست در نبرد اخیر قلمداد نموده و از خود سلب مسئولیت می‌کند. رئیس ستاد نیروهای دفاعی رژیم‌صهیونیستی (IDF)، رئیس شین‌بت، سرویس امنیت داخلی رژیم اشغالگر قدس و حتی نفتالی بنت که پس از برکناری کوتاه‌مدت نتانیاهو در سال 2021 به مدت 12ماه نخست‌وزیر بود، همگی گفته‌اند که مسئولیت خود در قبال عملیات طوفان الاقصی و عدم پیش‌بینی آن را برعهده خواهند گرفت؛ اما نتانیاهو تاکنون در برابر پذیرش این مسئولیت خودداری کرده بود. اکنون نخست‌وزیر جلاد رژیم‌صهیونیستی باید پاسخگوی هزینه‌هایی باشد که به‌واسطه اصرار بر رسیدن به اهداف تعیین‌شده در جنگ غزه، بر پیکره این رژیم نامشروع تحمیل کرده است. امروز نتانیاهو بیش از هر چیزی، از تحقیقات تکمیلی درخصوص حادثه طوفان الاقصی می‌ترسد و این هراس، بر کابینه چندتکه وی و حزب درهم‌شکسته‌اش هم سایه افکنده است. نتانیاهو به‌وضوح می‌داند که مسئولیت‌پذیری‌های محدود صورت‌گرفته از سوی مخالفانش در دستگاه‌های امنیتی و گروه‌های سیاسی مخالف، مقدمه‌ای برای وادارساختن وی به پذیرش مسئولیت کامل شکست در عملیات طوفان الاقصی و درنهایت حذف رسمی وی از معادلات قدرت در تل‌آویو قلمداد می‌شود.